Śladami bohaterów lektury Kamienie na Szaniec

Wycieczka szlakiem bohaterów lektury „Kamienie na Szaniec”

„Kamienie na Szaniec” to książka – legenda

śladami bohaterów lektury Kamienie na Szaniec
To historia młodych ludzi, rzuconych w wir wojny, których bohaterskie czyny poznają kolejne pokolenia młodzieży od roku 1943, kiedy ukazało się pierwsze wydanie książki. Wycieczka śladami bohaterów lektury „Kamienie na Szaniec”, czyli Zośki, Rudego i Alka, przybliży uczestnikom miejsca, wydarzenia i postacie opisane przez Aleksandra Kamińskiego, jak również pozwoli poznać historię okupowanej Warszawy i jej mieszkańców.

Czas zwiedzania wynosi ok. 5 godzin.

  • Na trasie zwiedzania z przewodniem zobaczymy miejsca związane z akcjami Małego Sabotażu: Krakowskie Przedmieście – najgłośniejsza akcja Małego Sabotażu, czyli usunięcie przez „Alka” Dawidowskiego niemieckiej tablicy z pomnika Mikołaja Kopernika, Plac Krasińskich – opisany w książce pomnik dzielnego szewca Jana Klińskiego. Plac Marszałka Piłsudskiego – spalenie niemieckiej makiety Victoria. Ogród Saski i pozostawiony przez Alka napis ZOO, Plac Małachowskiego – zerwanie przez Janka Bytnara hitlerowskich flag z Gmachu „Zachęty”, Plac Unii Lubelskiej – słynna kotwica namalowana przez Rudego na Pomniku Lotnika.
  • Przypomnimy sobie plan i przebieg Akcji Pod Arsenałem, czyli brawurowej akcji odbicia przez harcerzy z niemieckiego transportu przewożącego „Rudego”.
  • Zwiedzimy Muzea: Mauzoleum Walki i Męczeństwa przy Alei Szucha, dawna siedziba Gestapo, gdzie przesłuchiwany był Jan Bytnar „Rudy”. Muzeum Więzienia Pawiak, tu przetrzymywano Rudego, w Muzeum można zobaczyć m.in. pierwsze wydanie „Kamieni na szaniec” oraz świadectwo ukończenia szkoły przez Janka Bytnara.
  • Odwiedzimy miejsca pamięci: Cmentarz Powązki Wojskowe, kwaterę Batalionu „Zośka” miejsca wiecznego spoczynku Tadeusza Zawadzkiego, Aleksego Macieja Dawidowskiego i Jana Bytnatra oraz autora książki Aleksandra Kamińskiego. Na cmentarzu odwiedzimy również grób najsłynniejszego polskiego poety okresu II wojny światowej Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.
  • Dodatkowo Muzeum: Klient dokonuje rezerwacji na zwiedzanie Liceum we własnym zakresie. Muzeum szkolne w Liceum im. Stefana Batorego, do której uczęszczali bohaterowie książki „Kamienie na szaniec” Po muzeum szkolnym oprowadza oddzielny przewodnik. Uwaga! Dyrekcja szkoły ograniczyła możliwość zwiedzania obiektu do 2 wycieczek dziennie. Czas zwiedzania: dodatkowo ok. 1h. Z uwagi na duże zainteresowanie zwiedzaniem, rezerwacje przyjmowane są z dużym wyprzedzeniem.

Rezerwacja przewodnika:

Telefon:  697 949 726

E-mail: warszawa.gracetour@wp.pl

Na życzenie klienta proponujemy dodatkowo płatne karty pracy dla uczestników zwiedzania.

 

 

Muzeum Więzienia Pawiak

Muzeum Więzienia Pawiak Pawiak to dawne więzienie śledcze powstałe jeszcze za czasów carskich. W latach 1939-1944 było jednym z głównych więzień Gestapo. Na Pawiaku osadzano osoby zatrzymane w łapankach, członków ruchu oporu i więźniów politycznych. Pawiak był miejscem masowych zbrodni - ogółem rozstrzelano tutaj około 37 tysięcy więźniów, a około 60 tysięcy wysłano stąd do obozów koncentracyjnych i na przymusowe roboty. Zobaczymy tu, m.in. zrekonstruowany niemal w całości korytarz więzienny oddziału VII oraz wiernie odtworzone cele, min. cela kwarantanny i cela śmierci. Uzupełnienie wystawy stanowi duży wybór ikonografii, prasy, wydawnictw konspiracyjnych, dokumentów, plakatów, obwieszczeń władz okupacyjnych, map i szkiców oraz powstałych w więzieniu pamiątek, wierszy i rysunków. Przed Muzeum ustawiono pomnik Drzewa Pawiackiego - kopię słynnego wiązu, na którym rodziny ofiar od 1945 roku umieszczały tabliczki epitafijne.

Aleja Szucha - Mauzoleum Walki i Męczeństwa

Mauzoleum - miejsce pamięci narodowej mieści się w podziemiach obecnego budynku Ministerstwa Edukacji Narodowej. W okresie okupacji w latach 1939-1944 była tu siedziba niemieckiej policji politycznej - gestapo. W podziemiach budynku znajdowało się więzienie śledcze, gdzie torturowano zatrzymanych, a podczas powstania dokonywano masowych egzekucji Polaków. Po zakończeniu wojny byli więźniowie i mieszkańcy Warszawy traktowali to miejsce jak cmentarz - paląc tu znicze i składając kwiaty. Zobaczyć tu można cele zbiorowe, zwane potocznie "tramwajami", korytarze, cele, izolatki oraz pokój dyżurnego gestapowca. Największe wrażenie robią tu ściany, framugi okien czy podłogi - pokryte oryginalnymi napisami i tekstami wykonanymi przez katowanych tam ludzi.